Tegenwoordig is “zitten” het nieuwe “roken”. We vertrekken in de auto of met het openbaar vervoer (al zittend dus) naar het werk, om daar meestal 8 uur neer te ploffen op een bureaustoel. Om vervolgens ’s avonds opnieuw het openbaar vervoer of de auto te nemen naar huis en na het koken opnieuw neer te ploffen in de fauteuil. Klinkt herkenbaar? Dit is jammer genoeg de harde realiteit voor velen. Toch zijn we dan verrast dat we op een bepaald moment rugklachten of andere fysieke en/of mentale klachten krijgen. Deze levensstijl zorgt er helaas voor dat we op termijn minder zelfredzaam zullen worden.
We erkennen in België deze problematiek niet. Mocht er een medicijn bestaan dat ervoor zorgt dat we onze dagelijkse portie beweging binnenkregen, dan was deze pil meteen uitverkocht. We nemen een goede gezondheid té vanzelfsprekend.
Dit in schril contrast met de gezondheidsdoelstellingen die de overheid probeert na te streven nl. het stimuleren van gezonde voeding, voldoende lichaamsbeweging en het beperken van sedentair gedrag. Deze doelstellingen hebben personal trainers ook.
Nu, in tijden van corona worden we ons meer bewust van een goede gezondheid. Ik hoop dat deze tendens zich na de crisis zal verderzetten. Sport is namelijk nu meer dan ooit één van de oplossingen voor wat er nu gaande is. Sporten zorgt ervoor dat we ons ontspannen én het houdt ons fysiek gezond. Helaas heeft 80 tot 90 procent van de coronapatiënten op de intensive care te kampen met overgewicht. Dit lijkt alsof ik met een vinger wijs, maar dat is helemaal niet mijn bedoeling. Obesitas kan voorkomen worden door gezonde voeding en beweging (uiteraard zijn hier uitzonderingen aan gebonden, denk maar aan erfelijke factoren of medicatiegebruik, …).
Ook de overheid speelt hier een belangrijke rol in
De overheid betaalt consultaties van de kinesist en medicatie terug maar preventief de mensen laten bewegen wordt bijna niet bemoedigt. Als we dan kijken naar wat de toekomst ons te wachten staat: vergrijzing, meer en meer mensen met obesitas (door te suikerrijke voeding), revaliderende zieken, enzoverder, lijkt het alsof de problematiek gewoon opzij geschoven wordt.
Er moet dus gewerkt worden aan de maatschappelijke erkenning van een personal trainer. Er zijn tal van personal trainers die zonder scholing te werk gaan. Het gemakkelijkste is namelijk een random trainingsschema maken dat voor iedereen werkt. Het tegengestelde is echter waar: een trainingsschema wordt gemaakt in functie van de doelstelling van de klant. Dat kan blessurepreventie zijn, algemene gezondheid handhaven, verlagen vetpercentage, … Maar dus ook eventuele houdingsproblemen aanpakken (denk maar aan voorovergebogen schouders door een slechte zithouding). Wanneer in dat geval de doorgedreven kennis van de personal trainer ontbreekt, kan hier allerlei foutlopen. Een personal trainer wordt te vaak gezien als iemand die werkt voor topsporters, bekende mensen en vooral voor uiterlijke schijn. Jammer genoeg worden personal trainers te weinig erkend als gezondheidsprofessional.
Eveneens zou de overheid meer moeten investeren in het stimuleren van mensen om meer te bewegen en gezonder te gaan eten. Gezonde voeding bijvoorbeeld goedkoper maken, (begeleide) sport meer terugbetalen, sporten aantrekkelijker maken, …
Kort gezegd, er is nog werk aan de winkel maar ik ben er zeker van dat deze investeringen zich dubbel en dik terugverdienen.
Mening gevormd door:
https://www.knack.be/nieuws/gezondheid/wanneer-wordt-personal-trainer-een-gereglementeerd-beroep/article-opinion-860107.html
https://www.trouw.nl/sport/sport-in-een-anderhalvemetersamenleving-ik-zie-het-niet-voor-me~bc034b98/?fbclid=IwAR2XJPeK53X_lCGHgChvAHMyhGvkc3Eg6kteJe9RW7C16SQ50MD0wFtQz9Q&referer=https%3A%2F%2Fl.facebook.com%2F